Homeopathie toepassingen

Hij heeft het poesje op bed gelegd opdat het rustig zou zijn. Maar nu lag het al drie dagen op zijn bed zonder te bewegen. Het had ook nog niet gegeten of gedronken, zelfs niet geplast of mest gemaakt! Wanneer ik het poesje nam verroerde het zich helemaal niet, het was als een slap vodje in de hand. Bij onderzoek stelde ik ook geen darmbewegingen vast. Dit poesje was totaal verlamd door de angst die het had doorstaan!

Ik heb een éénmalige homeopathische dosis Opium toegediend. Een uur na thuiskomst heeft het poesje geplast en stoelgang gemaakt! Twee à drie dagen later was zijn gedrag dat van een normaal kitten.

Opium is een voorname homeopathische remedie voor klachten die ontstaan zijn na hevige schrik. Het middel werkt op zenuwen, psyche en zintuigen, en roept een toestand op waarbij alle functies verminderd zijn. De constipatie zonder aandrang en de urineretentie van het kitten zijn ook een aanwijzing voor de remedie Opium. En deze klachten waren dan ook door schrik ontstaan, nog een bevestiging voor dit middel.

Wanneer ik daar kom, begroet Jumper mij uitbundig, want hij herkent me van de vorige jaren! Bijna elke keer in juli had hij iets voor en ook als er niets aan de hand was kwamen ze gewoon eens goedendag zeggen.

Blijkbaar is Jumper ondertussen blind en doof geworden. Maar je merkt er op het appartement niets van, hij beweegt voor zijn leeftijd redelijk vlot. Ik zeg dat ik aan de telefoon had verstaan dat hij niet meer kon bewegen, dus dat ik nu wel opgelucht ben. Jaja, nu gaat het goed zegt mevrouw, maar buiten kan hij niet bewegen, je moet hem terug naar boven dragen! Aangezien ik bij onderzoek niets verdachts kan vinden, stel ik voor om naar buiten te gaan.

Zo gezegd, zo gedaan. Jumper gaat vlot mee in de lift en loopt vlot mee naar buiten. Op de dijk is het natuurlijk zeer druk, voetgangers, fietsers. Ik heb Jumper aan de leiband en hij stapt vlot de dijk op. Ik al blij, één meter, twee meter en dan gebeurde het! Hij liet zich vallen als een baksteen, op zijn buik en de vier poten opengesperd zoals in een cartoon!

Wat was er gebeurd? Wat was er in die enorme drukte opeens bijgekomen dat hij niet aan kon? Er waren twee kinderen met een gocart voorbijgereden, was het dat? Ja, zegt mevrouw, dat zou wel eens kunnen, want de eerste dag is er iemand met een gocart tegen hem gereden en toen is Jumper lang overstuur geweest. Hij is blind en doof, natuurlijk is het een trauma als hem dan zoiets overkomt. We hadden nu waarschijnlijk wel de oorzaak, maar in Jumper was effectief géén enkele beweging meer te krijgen. Hij lag daar helemaal slap. We hebben hem dan maar gedragen naar mijn auto. In mijn praktijk lag hij nog altijd in dezelfde toestand op mijn onderzoektafel.

Ik heb hem een homeopathische dosis Opium in hoge potentie gegeven en er kwam onmiddellijk reactie in Jumper. Hij is volledig normaal naar huis gestapt en ze hebben nog een aangename vakantie gehad zonder verdere incidenten.

Wanneer het baasje van Virgil hem ’s avonds ging ophalen was hij nog niet bij bewustzijn. Thuis heeft het nog 2 dagen geduurd vooraleer Virgil rechtstond, hij lag meestal buiten westen en kwam af en toe bij waarbij hij vruchteloos probeerde recht te komen. Hij is lang dwaas blijven doen, alsof hij een hersenschudding had.

Virgil woont in een bos en loopt elke morgen alleen zijn eigen ronde. Maar voor de operatie was hij elke dag 5 uur weg en nu amper 45 minuten. Hij komt nu liever naar huis om te slapen. Zijn slaap is ook veel te vast: als het vrouwtje thuis komt maar nog een half uur voor de deur staat te telefoneren, heeft Virgil hier nog niets van gemerkt. Is het alsof hij simpel is geworden? Of is hij de hele tijd gelukkig? Hij kan een hele tijd staan wenen en kwispelt tegelijk. Virgil heeft gelukkig wel frisse momenten.

Maar er is nog een probleem: Virgil kan sinds de operatie zijn muil niet goed meer openen. Hij speelt graag met een tennisbal maar kan die nu niet meer pakken. Geeuwen kan hij ook niet meer en zijn eten pakt hij maar met kleine hapjes: eet met ‘mondjesmaat’. Voor dit probleem heeft hij anderhalve maand geleden ontstekingsremmers (geen cortisone) gekregen gedurende een week, echter zonder resultaat i.v.m. het openen van zijn muil. Maar sinds deze medicatie drinkt hij veel en als Virgil meer dan 4 uur alleen thuis is, vind je een urineplas in huis of op zijn kussen.

De eerste remedie die volgt uit repertorisatie, het bepalen van het te gebruiken middel, is Chamomilla. Ik bekom dit door rekening te houden met de klachten na verdoving en de gevoeligheid op allopathische medicatie. Maar ook door het rusteloze ‘wenen en piepen’ van Virgil. Ik dien Chamomilla 30 K toe. Dit 1 maal per dag gedurende 2 opeenvolgende dagen.

Tien dagen later volgt de tweede consultatie: Virgil doet terug normaler! Na de eerste dosis van de remedie heeft hij ’s avonds goed geslapen en ’s anderendaags was hij al beter, en drie dagen later veel beter. Virgil gaat terug langer alleen op stap in het bos. Hij slaapt minder vast: als iemand opstaat, doet hij een oog open, wat hij niet meer deed. Als een van de eigenaars thuis komt, staat hij achter de deur hen op te wachten, wat hij dus ook niet meer deed. Virgil speelt ook terug met zijn tennisbal! Hij heeft sinds de remedie nog maar eenmaal op zijn kussen geplast, hij drinkt ook minder. Ik herhaal nog eenmalig Chamomilla 30 K.

Derde consultatie nog eens 2 weken later: Virgil is algemeen heel goed, hij is terug normaal. Hij heeft niet meer in huis geplast en ook niet meer op zijn kussen.
Virgil steunde nog niet op zijn rechtse achterpoot en ontlastte die volledig door hem in te trekken. Ik heb dit vanaf toen ook met homeopathie behandeld, met onmiddellijk gunstig resultaat. De remedies die hiervoor afwisselend in aanmerking kwamen waren Ruta, Calcarea phosphorica en Rhus Toxicodendron.
Wanneer Virgil terug last heeft van zijn poot komt hij op consultatie, anders stelt hij het goed.

Zij worden gehouden tot de leeftijd van 65 weken. Het zijn moederdieren, dit betekent dat het loslopende kippen zijn waaronder zich hanen bevinden, en de kuikens uit hun bevruchte eieren worden later batterijkippen. De dieren leven in een gesloten stal. In het midden bevinden zich de legbakken waarin ze hun ei leggen en daarnaast bevinden zich de houten roosters waarop ze ’s avonds op stok gaan.

Het bedrijf kampt al twee maanden met een probleem. Volgens de eigenaar zijn de kippen ’s morgens stijf, m.a.w. het duurt lang vooraleer ze van de roosters geraken. Bij de meest aangetaste dieren evolueert deze stijfheid tot een verlamming van de poten. Verschillende dierenartsen zijn al geraadpleegd, zonder enig resultaat. Als voorgeschiedenis dient te worden vermeld dat de dieren als kuikens uit Engeland zijn ingevoerd. Dan zijn ze in normale omstandigheden één dag zonder eten en drinken. Nu zijn deze dieren door een staking in de luchthaven twee dagen zonder eten en drinken geweest.

De ergst aangetaste dieren bevinden zich in het “ziekenhuisje”, dit is een kleine afgesloten ruimte in de stal. Hieruit krijg ik een verlamde witte kip mee. Mijn kip ziet eruit alsof ze dood zal zijn vooraleer ik thuis ben, maar door ze geregeld water toe te dienen, kikkert ze op. Hierdoor zeg ik aan de eigenaars dat ze de dieren naast het water moeten zetten, want ze sterven omdat ze niet meer bij de water- en voederbak kunnen. Bij mij thuis zit ze in een grote kartonnen doos met stro, op haar achterwerk en met vooruit gestoken poten. Zij kan deze niet onder zich trekken.

Een eerste toegediende remedie is Calcarea Carbonica, toegediend via het drinkwater. Deze keuze werd ten eerste bepaald door de vele ervaring die ik heb met Calcarea Carbonica ter ondersteuning van batterijkippen (15.000 tot 40.000 kippen per stal). Na toediening van deze remedie worden zwakke eischalen steeds steviger, ook het eigewicht stijgt. Ik heb dus Calcarea Carbonica toegediend.

Eén week na toediening had ik nog geen echt resultaat, ten minste geen zichtbaar resultaat in de stal. Normaal heb ik binnen enkele dagen na behandeling met Calcarea Carbonica een zichtbaar effect bij batterijkippen. Mijn verlamde, witte kip in de doos heeft haar poten na Calcarea Carbonica een ietsje meer onder zich getrokken. Zij eet en drinkt goed, maar alles staat wel binnen haar bereik.

Nu pas vertelt de pluimveehouder me dat er wel iets is wat hij is vergeten te vermelden. De dieren krijgen 1x per week ‘grit’ toegediend, een soort kiezel. Als men dit ’s morgens aan de kippen geeft, is dit normaal tegen de avond op. Wanneer hij dit nu in de stal strooit, vliegen de kippen erop af en is alles binnen de 15 minuten op!

De tweede remedie, een week na de vorige, wordt daarom Silicea, eveneens via het drinkwater. Na de Silicea toediening volgt weer een ontgoocheling: een week nadien nog geen echt zichtbaar resultaat in de stal. Maar daags na de tweede inname van Silicea trekt mijn witte kip haar poten toch weer een ietsje meer onder zich!

Derde remedie, een week later: Calcarea Silicata via het drinkwater. Nu werd de keuze bepaald door hopelijk logisch denken, een beetje koppigheid mijnentwege en nogmaals repertorisatie. Hierbij wordt gezocht naar de beste middelen op basis van de belangrijke en minder belangrijke symptomen.

Ik heb de Calcarea Silicata eerst uitgeprobeerd op mijn kip. Eén uur na toediening staat zij voor de eerste keer recht in haar doos! Ze houdt dit niet lang vol, maar ze heeft gestaan! Later op de avond zet ik ze op mijn onderzoekstafel en ze blijft stokstijf staan! ’s Anderendaags staat ze geregeld recht waardoor ik haar verhuis naar een grote kooi. De dagen nadien begint ze meer en meer activiteit te vertonen en scharrelt zelfs met haar poten!

Ik geef deze remedie aan het bedrijf en daags na toediening merkt men al dat de kippen vlugger van de roosters, d.w.z. van de zitstokken, zijn geraakt. Dit betekent een grotere toename van mobiliteit. Een week nadien zijn er geen verlamde kippen meer en ’s morgens komen ze normaal, vlot van de roosters. Eerder stortten de dieren zich op het grit en nu is dit na toediening pas op na verloop van één dag, wat normaal is.

Drie weken later valt mijn witte kip van haar zitstok en ik zie haar struikelen in haar kooi en op haar bek vallen. Ik geef haar direct een éénmalige dosis Calcarea Silicata en ’s anderendaags is ze terug normaal. Twee dagen later belt men van het bedrijf om te zeggen dat ze de indruk hebben dat het probleem opnieuw begint: “de dieren geraken terug moeilijker van de roosters”.

Drie weken na de laatste behandeling: Calcarea Silicata , éénmalig toegediend, heeft de problemen definitief opgelost. Het probleem heeft zich in deze stallen niet meer voorgedaan.

Mijn witte kip heeft na dit avontuur nog drie jaar in onze tuin geleefd, samen met onze andere kippen. Zij heeft wel een aanpassingsperiode nodig gehad betreffende de verhuis van haar kooi naar de tuin en het kippenhok. Wanneer de anderen op stok gingen stond zij aan het hek te wachten om naar binnen te mogen in de kooi. Zij wist dat ik haar wel kwam halen. Uiteindelijk was er wel een volledige integratie en is zij eerder de chef geweest. Dit was een happy-end voor één van de 6.000 kippen. De anderen zijn uiteindelijk op een leeftijd van 65 weken soepkippen geworden!

Snuit wil nu ook niet meer eten en blijft de hele tijd stilletjes zitten. Na onderzoek blijkt er een wit kratervormig letsel, een ulcus op de cornea, het hoornvlies, te zijn. Middenin dit letsel is er tevens een perforatie van de cornea waaruit er overvloedig witte etter loopt. Wat het meest zorgen baart is de aanwezigheid van glaucoom: een verhoogde druk in het oog, waardoor de oogbol zo vergroot is dat hij naar boven toe uitpuilt en er een grote zwelling bovenop Snuit zijn kopje merkbaar is.
Dit moet erg pijnlijk zijn en waarschijnlijk is het daardoor dat Snuit niet meer eet. Hij kan zijn oogje ook niet meer sluiten. Het rechteroogje is er zo erg aan toe dat het linker oor neerhangt, terwijl het rechteroor mooi rechtop blijft staan.

Hier zijn normaal gezien maar twee oplossingen mogelijk: ofwel het chirurgisch verwijderen van de oogbol, of euthanasie. Een operatie ziet papa niet zitten, maar hij wil de kinderen ontzien. Hij vraagt me of het mogelijk is de euthanasie twee dagen uit te stellen en in afwachting een pijnstiller te geven, omdat de kinderen over twee dagen op kamp vertrekken.

Hierdoor besluit ik toch maar om homeopathie te proberen en Physostigma dient zich aan als enige remedie. Ik dien dit eenmalig toe in een 30 K potentie.
Daags nadien eet Snuit terug en is actiever! De zwelling naar boven toe is geminderd en het oogje puilt meer zijwaarts naar buiten uit. Er is nog altijd overvloedige witte etter die uit de wonde loopt. Ik herhaal nogmaals Physostigma 30 K. ’s Anderendaags puilt het oogje nog meer zijwaarts uit. Het lijkt op een grote blubberige waterblaas. Er is geen zwelling meer naar boven toe. Ik dien opnieuw Physostigma 30 K toe. Daags nadien merk je dat de oogdruk fel is geminderd en de zijwaartse uitstulping valt in. Er is nog altijd veel ettervloei uit de wonde. We spreken niet meer van euthanasie, daar Snuit zich duidelijk veel beter voelt. Vermits de oogdruk is gedaald zoek ik nu een beter passende remedie en vind Mercurius corrosivus. Ik had dit tevens nog maar onlangs met succes toegepast bij een corneaperforatie van een puppy. Snuit krijgt Mercurius corrosivus 30 K. Hij komt geregeld op controle en krijgt nog een derde remedie toegediend: Euphrasia. Euphrasia 30 K en Mercurius corrosivus 30 K worden elk twee keer, afwisselend, toegediend.

In de daaropvolgende dagen mindert de ettervloed en op de wonde is er een korstvorming. Er groeien bloedvaatjes naar de wonde toe, wat de wondheling bevordert. Snuit kan zijn oog terug sluiten. Ik herhaal nog één keer Physostigma, omdat de wonde wordt afgesloten door de korstvorming, en ik bang ben voor het opnieuw vormen van een glaucoom.

Na drie weken staan beide oren van Snuit eindelijk mooi recht. Het ulcus is veel kleiner geworden en omringd door bloedvaten. De oogbol is blauw gekleurd. Na een maand is het ulcus niet meer te zien. Wel merk je nog bloedvaatjes op die plaats. De cornea is wel nog altijd ondoorzichtig. Ik dien nogmaals Euphrasia 30 K toe.
Eén van de kinderen vraagt me of dit nog zal genezen en Snuit terug zou kunnen zien. Ik antwoord dat dit normaal niet zal zijn, maar in dit geval weet ik het niet. Samen zijn we blij dat hij zijn oogje heeft kunnen behouden en terug een goed konijnenleven heeft …